فصل برای صالح حردانی متفاوت از آنچه که تصورش را می‌کرد آغاز شد. نیمکت نشینی محض برای کسی که در فصل گذشته یکی از عوامل قهرمانی آبی‌ها بود، قطعا اتفاق خوشایندی نیست.
اما این فصل پیش از آنکه بدون دستاورد برای حردانی به پایان برسد، فرصت بزرگی را برای او پیش آورد تا دوباره به نقش ثابت خود برگردد.
مصدومیت کوین، صالح را یک بار دیگر به ترکیب رساند تا اثرات این بازیکن بر شمایل استقلال نمایان شود. مأموریت سخت او در دربی آغاز شد و تا بازی با تراکتور ادامه پیدا کرد و حالا او رفته رفته توانسته است اعتماد به نفسش را بازیابد.
درست است که صالح از این فرصت پیش آمده هم نهایت استفاده را نبرد و دوز کمتری از توانایی‌هایش را به معرض نمایش گذاشت، اما از دیدار با مس رفسنجان دوباره به نسخه اثرگذار خود نزدیک شد و با عملکرد موفق در دفاع و سانتر‌هایی دقیق در حملات، امید را پس از سه هفته به آن جناح بازگرداند.
صالح در دیدار قبل در مقابل تراکتور خیلی زود با مصدومیت مواجه شد و از زمین بازی بیرون رفت تا موج جدیدی از نگرانی را برای مرد پرتغالی ایجاد کند، اما مصدومیت او جدی نبود تا تلفات آبی‌ها بیش از این نشود و برای دیدار سرنوشت‌ساز جام حذفی، آماده باشد.
حردانی پیش از این نیز یک بار، خشت قهرمانی آبی‌ها را بنا کرده بود و اگر با تمام قوا و تمرکز در ورژن سازنده خود قرار گیرد، می‌تواند جای خالی کوین را به خوبی پر کند و خیال ساپینتو را از آن جناح آسوده نماید.